wat een feest

eindelijk nogeens een berichtje vanuit het paradijs.
heb juisteen redelijk feestweekend achter de rug. alle, tis te zeggen...de ecuadorianen hebben vooral gefeest. het is hier eigenlijk al 3 weken feest in natabuela en dit weekend was het het slotmoment. ze hebben hier op 100 vierkente meter ne kermis neergezet waar ge uw kinderen beter niet inzet denk ik. of die mensen er nu aan verdienen weet ik ni, want ze zijn er een week aan bezig geweest om datspel neer te poten. een reuzerad dat sneller draait dan de betere keukenmixer en dat aangedreven met een oude automotor, een minirad dat even snel draait als die vorige en waar de bakjes zelfs niet de tijd krijgen om in eenwicht te komen, echte go carts vanuit de jaren stillekes, een soort rups op een spoor van diameter 3. echt om te lachen als ge alles ziet draaien. ik vertrouwde niks van die dingen en ben er dan ook maar uit gebleven.
gisteren ook een uitstapje gemaakt naar peluche, waar kan bezoeken. ik kon het niet laten om samen met thomas een duikje te nemen en het te wagen om er onder te gaan staan. redelijk pijnlijk op ons ruggetje. als ik fotos kon doorsturen zou ik dat doen, maar ik heb blijkbaar problemen met mijn kabeltje naar de usb poort.
zaterdag ben ik in otavalo geweest. dat is een stad op ongeveer tien minuten van mijn huisje. je hebt daar een overbekende markt met duizende kraampjes waar menig fervente viavia koper zeker zijn dig zal vinden. had mijzelf voor de veiligheid slechts 25 dollar meegenomen, want ik zou anders toch maar heel die markt leeg kopen. heb wel een broek gekocht voor 4,5 dollar-de afzetters,we hadden afgedongen van 7 tot 4 en dan uiteindelijk nog veranderen. soit ik heb nog andere dingen gekocht maar wat juist mag ik nog niet zeggen. toffe markt, om uren rond te lopen en voor weinig geld met een heel kleerkast naar huis komen.
in de casa de la vida loopt ook alles gesmeerd, het terras is eindelijk afgewerkt en er is ook nog ne pergola bij gekomen. straks grond zien te vinden en wat plantjes. we gaan ook nog wat kastjes maken en wat tegels plaatsen in de douche.
in mijn gastgezinnetje is het super. lekker eten en toffe verhalen. vorige week kwam de papa van maria op bezoek na een trouwfeest waar hij veel te veel gedronken en gedanst had. die mens is 84 en had niet gezegd tegen zijn vrouw dat hij weg was op het feest. grote paniek, want niemand wist waar hij was... wij wel natruurlijk. dan hebben ze maar wat verder gedronken bij ons thuis, maar hoe hij dan uiteindelijk is thuisgeraakt blijft mij een raadsel.
vorige zaterdag hebben we met de parochie van natubuela dan een caminata gedaan naar de imbabura. met nen loeiende ambulance op kop en zo,n 7 wandelaars klommen we op de imbabura vulkaan. ook waar er genen weg was bleef die ambulance volgen. echt gek, met soms duwen en trekken erbij, dan had hij toch maar ingezien dat ge op een wegske van 60 cm breed niet echt deftig meer kon rijden....
dan waren er helemaal geen pdjes meer op de vulkaan en zijn we zelf maar ne weg beginnen maken. toen de rest van de groep aan de terugkeer begon zijn thomas jasmien en ik nog een stapke hoger geweest, maar de top was onbereikbaar en veel te vermoeiend. we zijun gestrand op een topje rond de 4000 meter denk ik. prachtig uitzicht, maar dat hoef ik je niet te vertellen zeker.
ik ben nog een weekje hier en dan vertrek ik terug richting quito om dan aan de galapagos eilanden te beginnen. moet nog wel even uitzoeken om te boeken, maar dat komt wel goed:
ik ga jullie laten, want ik te veel tekst is ook niet goed he. merci voor al jullie berichtjes en ik laat zo snel mogelijk wat fotos zien. als dat lukt tenmiste. groetjes en tot de volgende.
hasta luego,
mungo